پژوهشگاه فرهنگ فارسی تاجیکی | سفارت جمهوری اسلامی ایران در تاجیکستان پژوهشگاه فرهنگ فارسی تاجیکی | سفارت جمهوری اسلامی ایران در تاجیکستان
مجموعۀ شعرستان شامل برگزیده‌ای از شعر امروز ایران، به انتخاب یک گروه مجازی
ادبی با همین نام است. حسن قریبی، رئیس پژوهشگاه فرهنگ فارسی ـ تاجیکی، در مقدمۀ این کتاب، با اشاره به تأثیر فضای مجازی و امکانات شبکه‌های اجتماعی می‌نویسد: از مهم‌ترین شاخص‌های این تحوّلات و تغییرات شکسته شدن انحصار و رفع محدودیت از ساحه‌های (عرصه‌های) مختلف و تبادل اطّلاعات با حجم وسیع است که دروازه‌های ورود انسان به جهان حضور را گشاده، به‌گونه‌ای که سهم هرکس به قدر همّت اوست… در این فضا مرزبندی میان اصل‌ها و بدل‌ها شکسته شده است؛ به این معنی که در فضای مجازی، به دلیل وجود انواع مخاطب، دیگر تقسیم‌بندی مخاطب به خاص و عام تعریف قدیم را ندارد.اگر سبک هندی شعر را از تالارهای دربار به سطح کوچه و بازار کشاند، در روزگار ما، فنّاوری هوشمند، آنچه را پیش از این دست‌نایافتنی بود در شبکه‌های اجتماعی گردآوری و در دسترس همگان قرار داده و به عبارتی، همه چیز را کف دست همه گذاشته است.
وی در معرفی مجموعه حاضر می‌نویسد: باتوجه‌به سابقۀ طولانی گردآوری انواع جُنگ‌های ادبی از گذشته تاکنون، موارد زیر ویژگی خاص این مجموعه است که در نوع خود تجربه‌ای تازه به شمار می‌رود:
۱. اشعار این مجموعه محصول سلیقه و انتخاب یک گروه ادبی با بیش از صد و پنجاه عضو است که برخی از این اعضا شاعر، برخی ادیب و برخی فعال ادبی هستند.
۲. آثار انتخاب‌شده در یک بازۀ زمانی سه‌ماهه به اشتراک گذاشته شده است.
۳. این دفتر با نیّت انتخاب بهترین غزل‌های معاصر گردآوری نشده، بلکه شامل بهترین انتخاب‌ها در یک گروه ادبی و در یک زمان محدود است.
۴. انتخاب بیش از ۱۶۰ غزل از این گروه به‌منزلۀ دست‌مایه‌ای خواهد بود برای خدمات پژوهشی. این غزل‌ها نمونه‌هایی هستند برای بررسی جایگاه این قالب ادبی و میزان اقبال آن در دورۀ معاصر.
شعرستان به پیشنهاد پژوهشگاه فرهنگ فارسی ـ تاجیکی و به کوشش دکتر شادی‌محمد صوفی‌زاده، زیر نظر حسن قریبی، به خط فارسی و سیریلیک در ۳۲۸ صفحه تهیه و در تاجیکستان منتشر شده است.
Маҷмӯаи «Шеъристон», шомили баргузидае аз шеъри имрӯзи Эрон, ба интихоби як гурӯҳи маҷозии адабӣ бо ҳамин ном аст. Ҳасани Қарибӣ – раиси Пажӯҳишгоҳи фарҳанги форсӣ-тоҷикӣ, дар муқаддимаи ин китоб бо ишора ба таъсири фазои маҷозӣ ва имконоти шабакаҳои иҷтимоӣ, менависад: «Аз муҳимтарин шохисҳои ин таҳаввулот ва тағйирот шикаста шудани инҳисор ва рафъи маҳдудият аз соҳаҳои (=арсаҳои) мухталиф ва табодули иттилоот бо ҳаҷми васеъ аст, ки дарвозаҳои вуруди инсон ба ҷаҳони ҳузурро гушода, ба гунае, ки саҳми ҳар кас ба қадри ҳиммати ӯст… Дар ин фазо марзбандӣ миёни аслҳо ва бадилҳо шикаста шудааст; ба ин маънӣ, ки дар фазои маҷозӣ, ба далели вуҷуди анвои мухотаб, дигар тақсимбандии мухотаб ба хосу ом дигар таърифи қадимро надорад».
Агар сабки ҳиндӣ шеърро аз толорҳои дарбор ба сатҳи кӯчаву бозор кашонд, дар рӯзгори мо фанноварии ҳушманд он чиро пеш аз ин дастноёфтанӣ буд, дар шабакаҳои иҷтимоӣ гирдоварӣ ва дар дастраси ҳамагон қарор дода ва ба иборате, ҳама чизро кафи дасти ҳама гузоштааст.
Вай дар муаррифии маҷмӯаи ҳозир менависад: «Бо таваҷҷуҳ ба собиқаи тӯлонии гирдоварии анвои ҷунгҳои адабӣ аз гузашта то кунун, мавориди зер вижагии хоси ин маҷмӯа аст, ки дар навъи худ таҷрибае тоза ба шумор меравад:
1. Ашъори ин маҷмӯа маҳсули салиқа ва интихоби як гурӯҳи адабӣ бо беш аз саду панҷоҳ узв аст, ки бархе аз ин аъзо шоир, бархе адиб ва бархе фаъоли адабӣ ҳастанд.
2. Осори интихобшуда дар як бозаи замонии семоҳа ба иштирок гузошта шудааст.
3. Ин дафтар бо нияти интихоби беҳтарин ғазалҳои муосир гирдоварӣ нашуда, балки шомили беҳтарин интихобҳо дар як гурӯҳи адабӣ ва дар як замони маҳдуд аст.
4. Интихоби беш аз 160 ғазал аз ин гурӯҳ ба манзалаи дастмояе хоҳад буд барои хадамоти пажӯҳишӣ. Ин ғазалҳо намунаҳое ҳастанд барои баррасии ҷойгоҳи ин қолиби адабӣ ва мизони иқболи он дар давраи муосир».
«Шеъристон» ба пешниҳоди Пажӯҳишгоҳи фарҳанги форсӣ-тоҷикӣ ва ба кӯшиши Шодимуҳаммади Суфизода – доктори илмҳои филологӣ, зери назари Ҳасани Қарибӣ ба хатти форсӣ ва кириллӣ дар 328 сафҳа таҳия ва дар Тоҷикистон мунташир шудааст.
