
مجموعۀ «کوچههای کمین» از سرسخن دکتر اصغر دادبه و 140 نمونه از اشعار حسن قریبی ترکیب یافته است.
نگارندۀ سرسخن بر دفتر حاضر، با مرور بر زبان شعر، دربارۀ شعر حسن قریبی، به ویژگیهای موضوع، تصویرسازی، فضاسازی، طنز و انتقاد، و تلمیح، و دیگر ابزار و سبک سخن او پرداخته است. از جمله بررسیهای او در این زمینه است: «…در این تأملات، دریافتم که قریبی به عنوان یک شاعر، زبان ویژۀ خود را خلق کرده و به شاعری خود هویت بخشیده است. زبان هویتبخش شاعر…، دارای خصیصهها یا ویژگیهایی است که به تعبیر اهل منطق، اگر فصل ممیز آن به شمار نیاید، چنان نطق برای انسان، بیگمان، «عَرَض لازمِ» آن محسوب میشود، زبان شاعر ما زبانی است هنری و شاعرانه که از عناصر و اجزای عامیانه و محاورهای که در عرف اهل شعر و ادب به صفت هنری موصوف نمیشود، برآمده و سخت بر خواننده تأثیر میگذارد».
نشر اول «کوچههای کمین» نوشتۀ حسن قریبی به خط سیریلیک در سال 2014 از سوی انتشارات ناشر در خجند در 132 صفحه، و نشر دوم آن، اینک در دوشنبه از سوی انتشارات عرفان در 200 صفحه منتشر شده است.
Нашри дувуми маҷмӯаи «Кӯчаҳои камин» дар Тоҷикистон
Китоби «Кӯчаҳои камин» маҷмӯаи ашъори Ҳасани Қарибӣ, ба кӯшиши доктор Нуралӣ Нурзод дар Тоҷикистон мунташир шуд.
Маҷмӯаи «Кӯчаҳои камин» аз сарсухани доктор Асғари Додбеҳ ва 140 намуна аз ашъори Ҳасани Қарибӣ таркиб ёфтааст. Нигорандаи сарсухан бар дафтари ҳозир, бо мурур дар забони шеър, дар бораи шеъри Ҳасани Қарибӣ, ба вижагиҳои мавзӯъ, тасвирсозӣ, фазосозӣ, танз ва интиқод ва талмеҳ ва дигар абзор ва сабки сухани ӯ пардохтааст. Аз ҷумла, баррасиҳои ӯ дар ин замина аст: «…Дар ин тааммулот дарёфтам, ки Қарибӣ ба унвони як шоир, забони вижаи худро халқ карда ва ба шоирии худ ҳувият бахшидааст. Забони ҳувиятбахши шоир… дорои хасисаҳо ё вижагиҳоест, ки ба таъбири аҳли мантиқ, агар фасли мумайизи он ба шумор наояд, чунон нутқ барои инсон, бегумон, «арази лозим»-и он маҳсуб мешавад, забони шоири мо забонест ҳунарӣ ва шоирона, ки аз аносир ва аҷзои омиёна ва муҳовараӣ, ки дар урфи аҳли шеъру адаб ба сифати ҳунарӣ мавсуф намешавад, баромада ва сахт бар хонанда таъсир мегузорад».
Нашри аввали «Кӯчаҳои камин», навиштаи Ҳасани Қарибӣ ба хатти сириллик дар соли 2014 аз сӯи интишороти «Ношир» дар Хуҷанд дар 132 сафҳа ва нашри дувуми он, инак, дар Душанбе аз сӯи интишороти «Ирфон» дар 200 сафҳа мунташир шудааст.